ตอนวันที่ 8 พฤศจิกายน นายปลอดประสพ สุรัสวดี สมัยก่อนรองนายกฯ เขียนใจความทางเฟซบุ๊ก แสดงความเห็นหลังวันนี้มีความโกลาหลน้ำทะลักท่วมหลายจุดใน กทม. จังหวัดนนทบุรี และอีกหลายจังหวัด โดยระบุว่า
วันนี้อุทกภัยอลหม่านไปหมด พวกคุณอยู่ไหนกัน (จ๊ะ) อาจารย์ ดร.โกร่ง (ศาสตราจารย์ดร.วีรพงษ์ รามางกูร) พึ่งจะถึงแก่อนิจกรรม นับเป็นความสูญเสียครั้งสำคัญในกลุ่มนักเศรษฐศาสตร์และนักคิดแผนระดับมหภาค และต่อกลุ่มบุคคลที่เชื่อสำหรับเพื่อการทำประโยชน์เพื่อสาธารณะมากกว่าจะคำนึงถึงความบาดหมางที่สังคมไทยมักทำขึ้นเอง (ชอบฝันร้าย)
ผมรู้จักกับอาจารย์โกร่งเมื่อวัยเพียง 35 ในฐานะรองอธิบดี (กรมประมง) ที่เด็กที่สุดในประเทศ อาจารย์อายุ 37 เป็นที่ปรึกษาท่านนายกฯเปรม ติณสูลานนท์ แล้วก็เป็นคณบดีคณะเศรษฐศาสตร์ที่หนุ่มที่สุดด้วยเหมือนกัน ท่านได้เข้ามาพิจารณาและเสนอแนะโครงงานประมงหมู่บ้าน แผนปรับปรุงต่างจังหวัดอนาถาที่ผมดูแล ซึ่งโครงงานนี้จัดว่าไปถึงเป้าหมายเป็นอย่างดี จนกระทั่งมีการดำเนินการโดยตลอดมาอีกแทบ 15 ปี
จนกระทั่งเมื่อผมอายุ 65 ปี ด้อยกว่านายกรัฐมนตรีจำต้องรับผิดชอบเรื่องน้ำของชาติ ท่านอาจารย์โกร่งมาช่วยท่านนายกฯยิ่งลักษณ์ โดยเป็นประธานคณะกรรมยุทธศาสตร์เพื่อการปฏิสังขรณ์และสร้างอนาคตประเทศ ท่านบอกผมว่า อุทกภัยครั้งนี้เรา suffer มากนะ จะแก้ไขแบบปกติค่อยเป็นค่อยไปคงจะไม่ได้ ได้ปรึกษาขอคำแนะนำคงจะจำต้องกู้ยืมเงิน แม้กระนั้นต้องการหาจากภายในประเทศ สัก 350,000 ล้าน เพียงพอไหม ต่อจากนั้นก็เลยถามผมว่า คิดทำยังไงบ้าง คงจะต้องมีเอกสารวิธีการออกมาก่อน ต่อจากนั้นค่อยคิดให้ลึกลงไปในแนวทางการวางแบบเบื้องต้นก็ตามใจ ผมก็บอกท่านไปว่า ได้ปรึกษาขอคำแนะนำท่านนายกฯแล้ว คิดเช่นเดียวกันเลย ทั้งหมดทั้งปวงนี้ผมจะทำโดยใช้คณะผู้ที่มีความเชี่ยวชาญของไทยทั้งหมดทั้งปวง จะไม่จ้างใครกันแน่เลยด้วย นึกออกว่าท่านก็หัวเราะดังๆตาม style ของท่าน ในที่สุดเราก็ทำได้จริงๆเราทำเสร็จประหยัดเงินไป 2,000 ล้านบาท แม้กระนั้นยังไม่วายมีคนไปฟ้อง ป.ป.ช.และศาลปกครองจนได้ ซึ่งในที่สุดเราก็เป็นข้างถูกต้อง แม้กระนั้นก็ไม่ได้ทำด้วยเหตุว่าโดนยึดอำนาจ (ดื้อๆ) เสียก่อน
ท่านนายกฯขอรับ ท่านรู้หรือไม่ว่า วันนี้อุทกภัยใหญ่อลหม่านไปหมด ตั้งแต่จังหวัดปทุมธานี จังหวัดนนทบุรี จังหวัดกรุงเทพมหานคร และจังหวัดธนบุรี อุทกภัยสูงกว่าแต่ละวันที่ผ่านมา และอีกสองวันก็จะยิ่งท่วมสูงเกินไปกว่านี้อีก 20-30 เซนติเมตร (รู้ไหมนะครับ) บ้านผมหน้าบ้านท่วมหมดแล้ว (มองภาพ) พรุ่งนี้ยังไม่เคยทราบจะท่วมหมดบ้านหรือเปล่า ขอเรียนว่า เวลาอุทกภัยน่ะน้ำจะมาเร็วไหลเข้าง่ายสุดๆ แม้กระนั้นเวลาคัดออกนั้นยากมากและจำต้องใช้เวลาเป็นอาทิตย์เลย นี่เงินบำนาญผมสิบเดือนยังไม่เคยทราบจะเพียงพอค่าดูดน้ำไหม
หลานผมถามว่า ปู่เพราะอะไรอุทกภัยอีกแล้ว ถ้าท่วมเยอะแยะเราจะไปอยู่ไหน อยู่ชั้นสองหรือเปล่า ผมฟังแล้วอายอย่างมาก ถามตัวเองว่าเพราะอะไรเราถึงไม่สามารถที่จะคุ้มครองปกป้องและให้อนาคตป้อมปราการคงจะกับเขาได้ เพราะอะไรในชีวิตของเราก็เลยไม่สามารถที่จะสร้างอะไรไว้ให้กับคนรุ่นหลังได้ เราจำเป็นที่จะต้องปลดปล่อยให้เขาพบเจอชะตาชีวิตเองแบบงั้นหรือ
ผมเรียกหลานสองคนมาถ่ายรูปกับเอกสาร (มองภาพ) แนวความคิดเพื่อวางแบบก่อสร้างระบบการจัดการจัดการทรัพยากรน้ำอย่างยั่งยืนและเป็นระบบ ขจัดปัญหาน้ำท่วมของเมืองไทย แล้วบอกพวกเขาว่า ปู่มอบให้นะ ต่อไปหนูจำต้องทำให้เสร็จให้ได้ ปู่คงจะหมดโอกาสแล้ว หลานผู้ชายชื่อ “ปิ่นประสพ” ด้วยเหตุว่าเกิดปีที่ปู่ด้อยกว่านายกฯ คนเพศหญิงเป็นหลานเล็กที่สุดชื่อ “ปิ่นใจ” ซึ่งแปลว่า รักและกังวลราวกับดวงใจ ท่านนายกฯกังวลอนาคตของคนรุ่นต่อไปคนรุ่นหลังอย่างไรบ้างนะครับ